«Veni, vidi, vici, друзья!»

Քաղաքական վերադասավորություններն այս փուլում կարելի է այսով ավարտված համարել` անկախ նրանից, թե կառավարության կազմն ինչպիսին կլինի:
ՈՒ թե անկեղծ, ապա քաղաքական այս փուլում բավականին հետաքրքիր հիբրիդ ունենք: Այն մասամբ բաղդատելի է 1996-ի քաղաքական դասավորության հետ, ուր, ճիշտ է, տարբեր կուսակցություններ էին ներառված «Հանրապետություն» բլոկում, այդ թվում և ՀՀԿ-ն` յուր անմահ Գալուստ Գրիգորիչով ու երջանկահիշատակ Անդրանիկ Մարգարյանով: Սակայն այն օրերի քաղաքական մեծամասնությունը մի անհասկանալի կոնգլոմերատ էր, որը չկարողացավ երկար դիմակայել: Հազար ու մի, բայց և խիստ հասկանալի պատճառներով:
Մյուս կողմից` այսօրվա դասավորությունը նման է նաև 1997-ի վերջին, երբ «հայտնի ուժերը» թավշյա հեղաշրջում իրականացրին` նույնքան հայտնի ելքով:
Տարբերությունը աշխարհաքաղաքական այսօրվա վերադասավորություններն են, որոնք էլ գերիշխողն են այս խաղում:
Այն, որ Հովիկ Աբրահամյանին ոչինչ, բացարձակապես ոչինչ չի հաջողվելու փոխել, լավացնել այս երկրում, եթե ոչ` հակառակը, սրան ոչ մեկը չի կասկածում: Եվ այն ամենը, ինչն ինքն անում է, արդեն իսկ պոպուլիզմի-իմիտացիայի-բլեֆի եռամիասնության մեջ է: Եթե չասենք` ավելին, որովհետև ահավոր անհասկանալի է, թե ամեն անգամ վարչապետի դուռը գնացող «Դեմ եմ»-ի «տղերքը» ինչու մեկ էլ ու` հենց Աբրահամյանի նշանակումից մի քանի օր հետո չգնացին նոր վարչապետի դուռը` հզոր բողոքի, երբ Տիգրան Սարգսյանի դռնից այն կողմ չէին գնում անգամ այն ժամանակ, երբ վերջինս հրաժարական էր տվել, հիմա մեկեն վեր կացան ու գնացին նախագահի նստավայրի դեմը` «դեմվելու»: Սա հերիք չէր, հետներն էլ նորաթուխ վարչապետին «տարան» իրենց բողոքի ակցիային «մասնակցելու»:
Սիմվոլի՞կ էր: Ով` ինչպես կմեկնաբանի:
Նորաթուխը խրոխտ գնաց, կանգնեց «Դեմի» գեղամիջում ու ասաց.
-Veni, vidi, vici, друзья:
ՈՒ հարգարժան, շատ հարգարժան «դեմերը», որոնք հրաժարական տված Տիգրան Սարգսյանին` «էլ սրիկա, էլ գող-փիսո» էին ասել, նոր վարչապետին այնպիսի՜ խոր քնքշանքով դիմավորեցին նախագահականի սեմին ¥կրկին նկատեք` նախագահականի. ասել է` Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետական «առաջին այցը» ուղիղ նախագահական էր¤ ու նույնքան ջերմությամբ էլ ճանապարհեցին անձնազոհ, «նախագահին փրկող» Արգամիչին, որ քիչ է մնում ասես` «բռա՜վո, վատ չէր, պարզապես քչիկ մը ռաբիս էր, էպեջա էլ սոցռեալիզմից հեռու»:
Որովհետև յուր բիզնեսը «քոքող», ամենուր հյուրանոց ու ռեստորաններ, հանքեր ու արոտավայրեր կառուցող-ամայացնող վարչապետը, բոլոր դեպքերում, պետք է անսա նախագահ Սարգսյանի խոսքերին` հնչած ՀՀԿ քաղխորհրդի նիստում ու կուտակայինի «պարտադիր» բաղադրիչը պահպանի` բոլոր այս բլեֆներից հետո, որոնք սկսել է խաղարկել: Ի դեպ, այդ «խաղարկումն» էլ հաստատ թույլ են տվել նույն նախագահականից, որովհետև կա «վազքի» խնդիր մինչև «մարագ»:
Իսկ ա՜յ, երբ հերթը հասնի «մարագին», այն ժամանակ արդեն պոպուլիզմն ու իմիտացիան պետք է փոխարինվեն կոնկրետ արդյունքով, ինչի գոյության նկատմամբ նույնպես մեծ են կասկածները:
Այ հենց այդ ժամանակ էլ տեղի կունենա իրական վերադասավորությունը` պատասխանելով հարցադրմանը` 96, 97, թե՞ բոլորովին նոր շախմատային պարտիա:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ